|
สิ่งบ่งชี้ทางวัฒนธรรม(Culture Indication)
สิ่งบ่งชี้ทางวัฒนธรรม คือ ความหลากหลายทาง จารีต ประเพณี ความเชื่อ กิจกรรมในชุมชนการ รื่นเริงตามเทศกาล ศิลปวัฒนธรรมและภาษา คือภูมิปัญญาท้องถิ่น ชื่อเรียกของสถานที่เช่น หมู่บ้าน อำเภอ จังหวัดและภาคของประเทศ ล้วนแล้วแต่มีบ่อเกิดมาจากวัฒนธรรมที่สั่งสมกันมาแต่โบราณจนเกิดเป็น เอกลักษณ์ และสัญลักษณ์เฉพาะท้องถิ่น มาเป็นสัญลักษณ์ของประเทศ สถาบันต่างๆล้วนมีรากฐานมาจากสิ่งบ่งชี้ทางวัฒนธรรม
สิ่งบ่งชี้ทางวัฒนธรรม เป็นสมบัติส่วนรวมของชาติและประชาชน ประชาชนมีสิทธิกล่าวอ้างหรือเผยแพร่วัฒนธรรมอันดีงามอันเป็น ศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์ สิทธิ เสรีภาพของบุคคลย่อมได้รับการคุ้มครองตามมาตรา 4 แห่งรัฐธรรมนูญ 2540 สิ่งบ่งชี้ทางวัฒนธรรม จะต้องได้รับการอนุรักษ์ ปกป้องหวงแหน เป็นเอกลักษณ์ของแต่ละท้องถิ่น เป็นวัฒนธรรมประจำชาติ เพื่อป้องกันการแทรกแซง บิดเบือนของวัฒนธรรมสากล
ตามมาตรา 46 บุคคลซึ่งรวมกันเป็นชุมชนท้องถิ่น ดั้งเดิมย่อมมีสิทธิ์ อนุรักษ์ หรือฟื้นฟู จารีตประเพณี ภูมิปัญญาท้องถิ่น ศิลปหรือวัฒนธรรมอันดีของท้องถิ่นและของชาติและสิ่งแวดล้อมอย่างสมดุลย และยั่งยืน ทั้งนี้ตามที่กฎหมายบัญญัติ
ศิลปวัฒนธรรมและภาษาเป็นภูมิปัญญาท้องถิ่นและจิตวิญญาณทางสังคมเช่นเดียวกับ บทเพลง ที่มีความหลากหลายในการสืบทอด สื่อสารความเป็นมาและเป็นไปในหน้าประวัติศาสตร์ของสังคม เป็นบทนำและสื่อที่หล่อหลอม บ่มเพาะ จิตวิญญาณของประชาชนทุกระดับให้สามารถเกิดความปรองดอง สามัคคีกันของคนในชาติ เป็นเบ้าหลอมที่ตกผลึกเป็น นวัตกรรมแห่งชาติ
การนำชื่อของสถานที่สาธารณะหรือสิ่งบ่งชี้ทางวัฒนธรรม และสถาบันสูงสุดมาเป็นบทเพลงเพื่อการเผยแพร่ จึงไม่ใช่เป็นสิทธิของผู้ใดผู้หนึ่งในการเผยแพร่
การอ้างสิทธิการเผยแพร่มาเป็นเอกสิทธิ์ เฉพาะตนหรือแสวงหาผลประโยชน์ทางการค้าโดยอาศัยสิ่งบ่งชี้ทางวัฒนธรรม เพื่อไปจำกัดสิทธิ เสรีภาพของประชาชนในการเผยแพร่ เป็นสิ่งที่ไม่บังควรและไม่อาจกระทำได้การเผยแพร่งานอันมีลิขสิทธิ์ต่อสาธารณะ โดยอาศัยสื่อการแพร่เสียง แพร่ภาพหรืออื่นใด เป็นเจตนาเพื่อการสื่อสารให้เป็นที่รับรู้ในสังคมและประชาชน ฉะนั้นการนำสื่อหรือการเผยแพร่ ขยายออกไปสู่สังคมและประชาชนโดยไม่มีผลประโยชน์ทางการค้า ย่อมเป็นสิทธิ์ และความชอบธรรมเพราะเป็นการส่งเสริมการเผยแพร่ ต่อสาธารณะที่สอดคล้องตามเจตนาของเจ้าของสิทธิ์ผู้เผยแพร่
2
ตามมาตรา 32 พ.ร.บ.ลิขสิทธิ์ 2537 การกระทำแก่งานอันมีลิขสิทธิ์ของบุคคลอื่นตามพระราชบัญญัตินิ้ หากไม่ขัดต่อการแสวงหาประโยชน์ จากงานอันมีลิขสิทธิ์ ตามปกติของเจ้าของสิทธิ์และไม่กระทบกระเทือนถึงสิทธิ์อันชอบด้วยกฏหมายของเจ้าของลิขสิทธิ์เกินควร มิให้ถือว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์
มาตราที่ 40 ของรัฐธรรมนูญ 2540
คลื่นความถี่ที่ใช้ในการส่งวิทยุกระจายเสียง วิทยุโทรทัศน์ และวิทยุโทรคมนาคมเป็นทรัพยากรสื่อสารของชาติ เพื่อประโยชน์สาธารณะ
ให้มีองค์กรของรัฐที่เป็นอิสระ ทำหน้าที่จัดสรรคลื่นความถี่ ตามวรรคหนึ่งและกำกับดูแลการประกอบการวิทยุกระจายเสียง วิทยุโทรทัศน์ และกิจการโทรคมนาคม ทั้งนี้ ตามที่กฎหมายบัญญัติ
การดำเนินการตามวรรคสองต้องคำนึงถึง ประโยชน์สูงสุดของประชาชนในระดับชาติ และระดับท้องถิ่น ทั้งในด้านการศึกษา วัฒนธรรม ความมั่นคงของรัฐ และประโยชน์สาธารณะอื่นๆรวมทั้งการแข่งขันโดยเสรีอย่างเป็นธรรม
ความสามัคคี ปรองดองของสังคม เป็นความสำคัญอันดับแรกในการบริหาร ปกครองให้สังคมเกิดความสงบสุข จารีตประเพณี ศิลป วัฒนธรรม และภาษาเป็น แก่นแท้และหัวใจที่สามารถทำให้สังคมมีความมั่นคงสงบสุข "วัฒนธรรมจึงไม่ใช่สินค้า" "Culture is not a Comodity but Culture are Public" แต่ วัฒนธรรมเป็นสมบัติของส่วนรวม
พรชัย ศิรินุกูลชร 16/3/48
go back
| 
หน้าแรก